Monodram Zbigniewa Walerysia „Ja jestem Żyd z Wesela” uświetni tegoroczną - siódmą już edycję Międzygminnego Konkursu Recytatorskiego. Konkurs poświęcony jest twórczości Romana Brandstaettera – pochodzącego z Tarnowa pisarza, poety i dramaturga.
Zbigniew Waleryś to znakomity aktor związany m.in. z Teatrem Polskim we Wrocławiu, Teatrem im. Stefana Jaracza w Olsztynie, Wrocławskim Teatrem Współczesnym i Teatrem Polskim w Poznaniu. Znany jest on również z produkcji filmowych: „Quo Vadis” Jerzego Kawalerowicza, „Pianista” Romana Polańskiego, czy „Papusza” Joanny i Krzysztofa Krauze. Gościnnie pojawia się także w serialach telewizyjnych: „Czas Honoru”, „Na dobre i na złe”, „Paradoks”, „Pierwsza miłość”, „M jak miłość” i wiele innych.
Zbigniew Waleryś jest laureatem wielu nagród i wyróżnień m.in. otrzymał Nagrodę Aktorską Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2008), Nagrodę Indywidualną za Rolę Drugoplanową na 38. Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni (2013), nagrodę dla Najlepszego Aktora na 58. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Valladolid (Hiszpania 2013), Nagrodę Specjalną „Jańcio Wodnik” za rolę drugoplanową na Festiwalu Filmowym we Wrześni (2014) oraz Nagrodę „Gwarancja Kultury” w Kategorii: Film od TVP Kultura za rolę Dionizego w filmie „Papusza” (2014).
„ (…) Choć powszechnie znamy „Wesele” Wyspiańskiego, to zupełnie nic nie wiemy o kulisach owego historycznego wydarzenia towarzyskiego w Bronowicach. Na ambitny plan odsłonięcia kulis i odbrązowienia mitu zdecydował się Zbigniew Waleryś (…) Zrealizował swój monodram popisowo – z zapałem, brawurą i kunsztem, które powinny uosabiać żywą i rzetelną sztukę aktorską. Przez kilkadziesiąt minut jesteśmy oto świadkami niezwykłej spowiedzi, a zarazem oskarżenia. (…) Hersz Singer wylewa swoje żale, opisuje tragiczny los, który stał się jego udziałem. Artysta za sprawą swego utworu zmienił, może mało atrakcyjne, ale godne i autentyczne życie spokojnego Żyda. Jego córka Pepka wierzy, iż jest Rachelą – muzą poetów, żona przestaje być połowicą spokojnego karczmarza Singera, a staje się żoną filozofującego Żyda z „Wesela”. Takiego, który w rzeczywistości nie istnieje, który został wymyślony. Singer nie chce zemsty. On tylko domaga się prawa do własnej prywatności, chce umrzeć, jako prawdziwy Hersz, a nie figura z dramatu. Waleryś opowiada smutną historię szarego człowieka, któremu teatr zniszczył biografię. Aktor żongluje rytmem i nastrojem, bawi i wzrusza, zmusza nas do uwagi i pochylenia głowy wobec śmiesznej tragedii. Tak właśnie powinno byś w teatrze!” (Robert Różycki – „Słowo Polskie” nr 243/1994)
